کتاب ضیافت اثر افلاطون

در واقع افلاطون در این رساله آرای متفکران دوره‌ی سقراط و همچنینی نظر خود سقراط را درباره‌ی عشق بیان می‌کند. در متنی به عنوان خلاصه این کتاب آمده است: «کسی می‌شنود که در مهمانی آگاثون که سقراط هم بوده از عشق سخن گفته‌اند. پس در میان راه پیرائوس-آتن جلو آپولودوروس از دوستان سقراط را می‌گیرد و خواهان شنیدن داستان آن ضیافت از او می‌شود. آپولودوروس می‌گوید که این داستان به سال‌ها پیش بازمی‌گردد و خود او از اریستودموس از پیروان سقراط شنیده‌است. آریستودموس چنین گفته بود که روزی وی سقراط را برخلاف همیشه آراسته می‌بیند. از او می‌پرسد که کجا می‌روی و سقراط پاسخ می‌دهد به مهمانی آگاثون و از او می‌خواهد که همراهش شود و از پی وی راه بیفتد. آریستودموس به خانه‌ی آگاثون می‌رسد ولی سقراط بر ایوان خانهی همسایه به اندیشیدن نشسته و از او جا مانده‌است. آگاثون سقراط را به خانه می‌آورد. این مهمانی به شادانه‌ی پیروزی آگاتون در مسابقهی ادبی آتن برپاگشته بود و دیگر مهمانان هم فایدروس، پاوسانیاس، اروکسیماخوس و آریستوفانس بوده‌اند. با آمدن سقراط مهمانان در بارهی شیوهی باده‌گساری سخن می‌رانند و چون چند تنی از ایشان روز گذشته را مِی نوشیده بودند ترجیح دادند که در این کار زیاده روی نکنند و در عوض در باب عشق سخن بگویند. ین دیالوگ از دیالوگ‌های سقراطی افلاطون می‌باشد که در آنها سقراط چهره‌ اول آن است. این رساله به گونهی روایتی‌است که در بخشی از آن خواننده شاهد گفتگوی بازیگران آن با یکدیگر است.»